Jałowiec leży nieopodal Lubania, na prawym brzegu Kwisy. Najstarsza wzmianka o wsi  pochodzi z 1387 roku w liście lennym wydanym przez księżnac jaworsko – świdnicką  Agnieszkę, nadającym lenno Bernardowi von Uchtritzowi. W latach 1420 – 1427 Jałowiec zostaje wykupiony  przez Hartunga von Klux, pana zamku Czocha. W ten sposób wieś początkowo należąca do księstwa jaworskiego, związała się z  „państwem Czocha” i margrabstwem górnołużyckim, a więc jej dzieje związują się z Łużycami, a nie ze Śląskiem. W 1451 roku Jałowiec przechodzi na własność rodziny von Nostitz. Około roku 1642 Krzysztof von Nostitz sprzedaje wieś swojej szwagierce Sabinie z domu von Lest. Ta zaś w roku 1667 przenosi prawo własności do Jałowca na Guntera von Salza z Zaręby. W rękach von Salzów miejscowość pozostaje do 1771 roku. W 1817 roku wieś nabywa Konrad Krystian Lachmann z Olszyny. Po śmierci najmłodszego Lachmanna – Karola Roberta w 1870 roku, Jałowiec przechodzi w posiadanie starych śląskich rodów szlacheckich – von Zedlitzów i von Schweinitzów, którzy byli skoligaceni z Lachmanami.